Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014
Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014
7. Ψαλμοί : Ποιήματα αναζήτησης και έκφρασης της αληθινής ζωής ( ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΟΥ )
ερώτηση 3
Η Ποίηση σήμερα έχει πολύ σημαντικό ρόλο. Εκφράζει τα συναισθήματα του ποιητή και των αναγνωστών του
Είναι ένα μέσο έκφρασης και επικοινωνίας. υπάρχει και το κοινωνικό στοιχείο της Ποίησης που στην εποχή μας είναι και το σπουδαιότερο. Ο ποιητής εμψυχώνει τον κόσμο στις δύσκολες αυτές στιγμές που ζούμε, να του δώσει όραμα για ν’ αγωνιστεί και να απαιτήσει μια καλύτερη κοινωνία, ένα καλύτερο αύριο. Η Ποίηση παράγει Πολιτισμό, εξημερώνει τον άνθρωπο, τον καλλιεργεί. Από την άλλη Πολιτισμός χωρίς Ποίηση δεν νοείται, δεν υπήρξε πουθενά κάτι τέτοιο σ’ όλη τη γη στο διάβα της Ιστορίας.
Ερώτηση 4
Κοντάκιο λέγεται συνήθως το προοίμιο Εκκλησιαστικών Ύμνων που εξ αυτού και μόνο ολόκληροι οι ύμνοι αυτοί χαρακτηρίζονται τελικά και ως κοντάκια . Αποτελεί δε ιδιαίτερο είδος της εκκλησιαστικής ποίησης που ιστορικά φέρεται να καλλιεργήθηκε περί τον 6ο - 7ο αιώνα .
Το όνομά του οφείλεται στο γεγονός ότι η χρήση του απέβλεπε ως «εισαγωγή» του θέματος του ύμνου που ακολουθούσε. Κάποιοι παράγουν (ετυμολογούν) το όνομα κοντάκιο από το περιορισμένο – σύντομο συνεπώς κοντό σε μήκος. Ενώ άλλοι δε, το όνομα κοντάκιο, το ετυμολογούν από το «κοντό» (= τράπεζα ψαλτηρίου) όπου οι ψάλτες άφηναν, ή συχνά ακουμπούσαν τα λειτουργικά κείμενα. Εξ αυτών ορθότερο φαίνεται μάλλον το πρώτο. Το κοντάκιο απαρτίζεται από μία και μόνο στροφή.
Παράδειγμα:Το γνωστό «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε αλλ’ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον, ίνα κράζω σοι : χαίρε νύμφη ανύμφευτε. »….» είναι το κοντάκιο του Ακάθιστου Ύμνου
Ο Κανόνας είναι σύστημα σύντομων τροπαρίων που διατάσσονται σε εννιά στροφές τις Ωδές. Το πρώτο τροπάριο κάθε Ωδής λέγεται ειρμός και είναι ποιητικό και μουσικό πρότυπο για τα τροπάρια που ακολουθούν.
Εκπαιδευτική επίσκεψη σε μονάδα Αεροπορίας Στρατού
...
Αντιγράφουμε από την επίσημη ιστοσελίδα του ΓΕΣ:
- Τις πρώτες πρωινές ώρες της 15 Νοεμβρίου 2014, ύστερα από αίτημα του ΕΚΑΒ, πραγματοποιήθηκε αεροδιακομιδή από ν. Σύρο με ελικόπτερο CH-47D (Chinook) της Αεροπορίας Στρατού, ενός άνδρα 48 ετών, με διαχωριστικό ανεύρυσμα θωρακοκοιλιακής αορτής.
Το αίτημα πραγματοποιήθηκε στις 01:18 και τελικά το ελικόπτερο προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας στις 03:55, όπου έγινε η παραλαβή του ασθενούς.
Άλλη μία επιχείρηση διάσωσης, δύο αυτή τη φορά ανθρώπινων ζωών,
στήθηκε στην Πάρο αργά το βράδυ του Σαββάτου 22 Νοεμβρίου, με την καθοριστική συμβολή της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Παράρτημα Κυκλάδων. Για μια ακόμη φορά το ΕΚΑΒ δεν είχε βάρδια και η Ε.Ο.Δ. ανέλαβε την επείγουσα μεταφορά συμπολίτη μας στο αεροδρόμιο της Πάρου για έκτακτη αεροδιακομιδή στην Αθήνα με στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου σινούκ. Τελικά όπως διαπιστώσαμε ήταν διπλή διακομιδή ζωής αφού νωρίτερα είχε ήδη φθάσει στο αεροδρόμιο άλλος ένας συμπολίτης μας.
στήθηκε στην Πάρο αργά το βράδυ του Σαββάτου 22 Νοεμβρίου, με την καθοριστική συμβολή της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης Παράρτημα Κυκλάδων. Για μια ακόμη φορά το ΕΚΑΒ δεν είχε βάρδια και η Ε.Ο.Δ. ανέλαβε την επείγουσα μεταφορά συμπολίτη μας στο αεροδρόμιο της Πάρου για έκτακτη αεροδιακομιδή στην Αθήνα με στρατιωτικό ελικόπτερο τύπου σινούκ. Τελικά όπως διαπιστώσαμε ήταν διπλή διακομιδή ζωής αφού νωρίτερα είχε ήδη φθάσει στο αεροδρόμιο άλλος ένας συμπολίτης μας.
Αυτή δυστυχώς είναι η οδυνηρή κατάσταση που βιώνουν οι νησιώτες, η ζωή των οποίων κινδυνεύει συχνά εξαιτίας των ελλείψεων ιατρικού προσωπικού τόσο στο Κέντρο Υγείας Πάρου όσο και στο ΕΚΑΒ.
Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014
Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014
Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014
Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014
Οι άγγελοι (από το Χρήστο Κυριαζή)
Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ
Ο άγγελος, μᾶς παρηγορεῖ στίς θλίψεις, ἁπαλύνει τούς πόνους μας, συμπάσχει μαζί μας, χαίρεται τήν πνευματική μας πρόοδο. Μᾶς προστατεύει ἀπό ὁρατούς καί ἀόρατους ἐχρθούς. Εἶναι μάλιστα τόσο δυνατός, ὥστε καί μόνος του μπορεῖ νά παραβληθεῖ μέ ὁλόκληρο στράτευμα καί πολυάνθρωπη παράταξη.
Ὁ μακαριστός γέροντας Ἰωσήφ ὁ Σπηλαιότης (†1959), προσπαθώντας νά στήρίξει ἕνα νέο μοναχό, πού τόν πολεμοῦσαν λογισμοί φυγῆς κι ἐπιστροφῆς στούς γονείς του, διηγήθηκε τό ἀκόλουθο θαυμαστό γεγονός:
Λίγο πρίν ἔρθω ἐδῶ, στά Κατουνάκια, ἔκοιμήθη κάποιος μοναχός, ὑποτακτικός σ’ ἕνα τυφλό γέροντα. Ἄκουσε τί ἔγινε κάποτε μ’ αὐτόν:
Μιά μέρα πέρασε ἀπό τό κελλί τους ἕνας κοσμικός.
-Ἀπό ποῦ εἶσαι; ρώτησε ὁ μοναχός.
Ἀπό τήν ἀπάντηση κατάλαβε πώς ἦταν χωριανός του, ἀλλά δέν τοῦ συστήθηκε.
-Τί γίνεται ὁ τάδε; Ξαναρώτησε ὁ μοναχός, ἐννοώντας τόν πατέρα του.
-Πέθανε, ἀπάντησε ὁ ξένος, κι ἄφησε τή γυναίκα καί τρία κορίτσια ὀρφανά στούς δρόμους. Εἴχανε κι ἕνα γιό, ἀλλ’ αὐτός εἶχε φύγει ἀπό χρόνια καί δέν ἤξεραν τί ἀπέγινε.
Μόλις τ’ ἄκουσε ὁ μοναχός, σάν νά χτυπήθηκε ἀπό κεραυνό. Ἀμέσως ἄρχισαν νά τόν προσβάλλουν οἱ λογισμοί τῆς φυγῆς.
Ὁ γέροντας δέν τοῦ ἔδωσε εὐλογία. Τόν συμβούλεψε κλαίγοντας. Ἐκεῖνος ἐπέμενε. Τελικά δέν μπόρεσε νά τόν μεταπείσει καί τόν ἄφησε στό θέλημά του.
Ὁ ὑποτακτικός ἔφυγε. Ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τό Ὄρος, κάθησε στή σκιά ἑνός δέντρου νά ξεκουραστεῖ. Ἐκεῖ καταφτάνει σέ λίγο ἱδρωμένος ἕνας ἄλλος μοναχός, καί κάθεται κοντά του.
-Σέ βλέπω ταραγμένο, ἀδελφέ. Τί ἔχεις;
-Ἄφησε, πάτερ, ἔπαθα συμφορά, ἀποκρίθηκε ὁ ἄλλος, καί τοῦ διηγήθηεκ τό περιστατικό.
Τότε ὁ καλός ὁδοιπόρος τοῦ λέει:
-Ἄν θέλεις, ἀδελφέ, νά μ’ἀκούσεις, γύρισε πίσω στό γέροντά σου, καί θ’ ἀναλάβει ὁ Θεός νά προστατέψει τούς οἰκείους σου. Ἐσύ ὑπηρέτησε τό γέροντά σου, ἀφοῦ εἶναι μάλλιστα καί τυφλός.
Ὁ ἄλλος ὅμως δέν τόν ἄκουγε. Ὁ πρῶτος τοῦ ἔφερε πολλά παραδείγματα, ἀλλά ὁ ἀνυπάκους μοναχός σηκώθηκε γιά νά συνεχίσει τήν πορεία του γιά τόν κόσμο.
-Λοιπόν, δέν μ’ ἀκοῦς νά γυρίσεις πίσω;
-Ὄχι.
-Ἔ, τότε ἄκουσε! Ἐγώ εἶμαι ἄγγελος Κυρίου. Μόλις πέθανε ὁ πατέρας σου, ὁ Θεός μέ πρόσταξε νά πάω κοντά στήν οἰκογένειά σου, γιά νά τούς φυλάω καί νά γίνω προστάτης τους. Ἀφοῦ ὅμως δέν μ’ ἀκοῦς καί θέλεις νά πᾶς ἐσύ, ἐγώ τούς ἀφήνω καί φεύγω.
Ἀμέσως ὁ ἄγγελος ἔγινε ἄφαντος.
Τότε συνῆλθε ὁ μοναχός καί, μεταμελημένος, γύρισε γρήγορα στό γέροντά του.
Ὁ μοναχός κι ὁ ἄγγελος. «Ἐμφανίσεις καὶ θαύματα τῶν Ἀγγέλων»
Λίγο πρίν ἔρθω ἐδῶ, στά Κατουνάκια, ἔκοιμήθη κάποιος μοναχός, ὑποτακτικός σ’ ἕνα τυφλό γέροντα. Ἄκουσε τί ἔγινε κάποτε μ’ αὐτόν:
Μιά μέρα πέρασε ἀπό τό κελλί τους ἕνας κοσμικός.
-Ἀπό ποῦ εἶσαι; ρώτησε ὁ μοναχός.
Ἀπό τήν ἀπάντηση κατάλαβε πώς ἦταν χωριανός του, ἀλλά δέν τοῦ συστήθηκε.
-Τί γίνεται ὁ τάδε; Ξαναρώτησε ὁ μοναχός, ἐννοώντας τόν πατέρα του.
-Πέθανε, ἀπάντησε ὁ ξένος, κι ἄφησε τή γυναίκα καί τρία κορίτσια ὀρφανά στούς δρόμους. Εἴχανε κι ἕνα γιό, ἀλλ’ αὐτός εἶχε φύγει ἀπό χρόνια καί δέν ἤξεραν τί ἀπέγινε.
Μόλις τ’ ἄκουσε ὁ μοναχός, σάν νά χτυπήθηκε ἀπό κεραυνό. Ἀμέσως ἄρχισαν νά τόν προσβάλλουν οἱ λογισμοί τῆς φυγῆς.
Ὁ γέροντας δέν τοῦ ἔδωσε εὐλογία. Τόν συμβούλεψε κλαίγοντας. Ἐκεῖνος ἐπέμενε. Τελικά δέν μπόρεσε νά τόν μεταπείσει καί τόν ἄφησε στό θέλημά του.
Ὁ ὑποτακτικός ἔφυγε. Ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τό Ὄρος, κάθησε στή σκιά ἑνός δέντρου νά ξεκουραστεῖ. Ἐκεῖ καταφτάνει σέ λίγο ἱδρωμένος ἕνας ἄλλος μοναχός, καί κάθεται κοντά του.
-Σέ βλέπω ταραγμένο, ἀδελφέ. Τί ἔχεις;
-Ἄφησε, πάτερ, ἔπαθα συμφορά, ἀποκρίθηκε ὁ ἄλλος, καί τοῦ διηγήθηεκ τό περιστατικό.
Τότε ὁ καλός ὁδοιπόρος τοῦ λέει:
-Ἄν θέλεις, ἀδελφέ, νά μ’ἀκούσεις, γύρισε πίσω στό γέροντά σου, καί θ’ ἀναλάβει ὁ Θεός νά προστατέψει τούς οἰκείους σου. Ἐσύ ὑπηρέτησε τό γέροντά σου, ἀφοῦ εἶναι μάλλιστα καί τυφλός.
Ὁ ἄλλος ὅμως δέν τόν ἄκουγε. Ὁ πρῶτος τοῦ ἔφερε πολλά παραδείγματα, ἀλλά ὁ ἀνυπάκους μοναχός σηκώθηκε γιά νά συνεχίσει τήν πορεία του γιά τόν κόσμο.
-Λοιπόν, δέν μ’ ἀκοῦς νά γυρίσεις πίσω;
-Ὄχι.
-Ἔ, τότε ἄκουσε! Ἐγώ εἶμαι ἄγγελος Κυρίου. Μόλις πέθανε ὁ πατέρας σου, ὁ Θεός μέ πρόσταξε νά πάω κοντά στήν οἰκογένειά σου, γιά νά τούς φυλάω καί νά γίνω προστάτης τους. Ἀφοῦ ὅμως δέν μ’ ἀκοῦς καί θέλεις νά πᾶς ἐσύ, ἐγώ τούς ἀφήνω καί φεύγω.
Ἀμέσως ὁ ἄγγελος ἔγινε ἄφαντος.
Τότε συνῆλθε ὁ μοναχός καί, μεταμελημένος, γύρισε γρήγορα στό γέροντά του.
Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014
Μια ιστορία από τον Δαβίδ: ΔΑΒΙΔ ΚΑΙ ΜΕΜΦΙΒΟΣΘΕ (από το Χρήστο Κυριαζή)
Κάποτε ο Δαβίδ ρώτησε τον Σιβά, που ήταν υπηρέτης του Σαούλ, εάν έχει απομείνει πια κανείς από την οικογένεια του Σαούλ, για να του δείξει την εύνοιά του. Ο Σιβά του είπε, ότι υπάρχει ακόμη ένας, ο Μεμφιβοσθέ, που είναι γιος του Ιωνάθαν και που είναι ανάπηρος στα πόδια. Συγκεκριμένα όταν είχε φτάσει η είδηση για το θάνατο του Σαούλ και του Ιωνάθαν, ο Μεμφιβοσθέ ήταν πέντε ετών. Τότε τον άρπαξε βιαστικά η παραμάνα του κι έφυγε. Μα ενώ έφευγε αυτός έπεσε κι έμεινε ανάπηρος.
Ο Δαβίδ έστειλε ανθρώπους στο σπίτι του Μαχίρ, όπου βρισκόταν ο Μεμφιβοσθέ και τον έφεραν στο παλάτι.
Όταν ο Μεμφιβοσθέ, ήρθε στο Δαβίδ, έσκυψε το κεφάλι του και προσκύνησε. Ο Δαβίδ τον καθησύχασε και του είπε, ότι για χάρη του Ιωνάθαν, του πατέρα του, θα του επιστρέψει όλα τα χωράφια που είχε ο Σαούλ, και ότι στο εξής θα τρώει πάντα στο βασιλικό τραπέζι.
Κατόπιν ο Δαβίδ έδωσε διαταγές να επιστραφεί στον Μεμφιβοσθέ η περιουσία του Σαούλ και ακόμη έδωσε διαταγή στον Σιβά, να φροντίσει με τους γιους του και με τους δούλους του, να καλλιεργούν τα κτήματα του Σαούλ και να δίνουν τα εισοδήματα στον Μεμφιβοσθέ.
Έτσι ο Μεμφιβοσθέ, μαζί με τον μικρό του γιο τον Μιχά, εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ και έτρωγε στο τραπέζι του Δαβίδ σαν ένας από τους γιους του(Β' Βασιλειών κεφ. 9).
Ο Δαβίδ έστειλε ανθρώπους στο σπίτι του Μαχίρ, όπου βρισκόταν ο Μεμφιβοσθέ και τον έφεραν στο παλάτι.
Όταν ο Μεμφιβοσθέ, ήρθε στο Δαβίδ, έσκυψε το κεφάλι του και προσκύνησε. Ο Δαβίδ τον καθησύχασε και του είπε, ότι για χάρη του Ιωνάθαν, του πατέρα του, θα του επιστρέψει όλα τα χωράφια που είχε ο Σαούλ, και ότι στο εξής θα τρώει πάντα στο βασιλικό τραπέζι.
Κατόπιν ο Δαβίδ έδωσε διαταγές να επιστραφεί στον Μεμφιβοσθέ η περιουσία του Σαούλ και ακόμη έδωσε διαταγή στον Σιβά, να φροντίσει με τους γιους του και με τους δούλους του, να καλλιεργούν τα κτήματα του Σαούλ και να δίνουν τα εισοδήματα στον Μεμφιβοσθέ.
Έτσι ο Μεμφιβοσθέ, μαζί με τον μικρό του γιο τον Μιχά, εγκαταστάθηκε στην Ιερουσαλήμ και έτρωγε στο τραπέζι του Δαβίδ σαν ένας από τους γιους του(Β' Βασιλειών κεφ. 9).
Ο ΔΑΒΙΔ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΑΟΥΛ (Νεφέλη Σακελλία)
Ο Δαβίδ ήταν τόσο καλός μουσικός που κλήθηκε στο παλάτι για να διασκεδάζει και να θεραπεύει το Σαούλ, επειδή το Πνεύμα του Κυρίου είχε πια φύγει από αυτόν και τον τυραννούσε ένα κακό πνεύμα σταλμένο από τον Κύριο.
Οι δούλοι του Σαούλ του έφεραν το Δαβίδ, που ο Κύριος ήταν μαζί του και ήξερε να παίζει μουσική, έτσι ώστε όταν ερχόταν το κακό πνεύμα, να παίζει μουσική και να γίνεται καλά.
Τότε ο Σαούλ έστειλε αγγελιοφόρους στον Ιεσσαί και ζήτησε το γιο του, το Δαβίδ. Ο Ιεσσαί πήρε ένα γαϊδούρι, το φόρτωσε με ψωμιά, ένα ασκί κρασί κι ένα κατσίκι και τα έστειλε με το Δαβίδ στο Σαούλ.
Ο Δαβίδ παρουσιάστηκε στο Σαούλ και εκείνος τον συμπάθησε πολύ και τον έκανε οπλοφόρο του. Ο Δαβίδ έμεινε μαζί με το Σαούλ, γιατί είχε κερδίσει την εύνοια του. Έτσι, όποτε ερχόταν το κακό πνεύμα στο Σαούλ, ο Δαβίδ έπαιρνε στα χέρια του την άρπα κι έπαιζε και ο Σαούλ ανακουφιζόταν. Το κακό πνεύμα έφευγε από πάνω του και ηρεμούσε.
Ο Δαβίδ και ο Γολιάθ ( Δήμητρα Μελισσουργού)
ΟΙ ΦΙΛΙΣΤΑΙΟΙ έρχονται πάλι να πολεμήσουν εναντίον του Ισραήλ. Οι τρεις μεγαλύτεροι αδελφοί του Δαβίδ είναι τώρα στο στρατό του Σαούλ. Κάποια μέρα, λοιπόν, ο Ιεσσαί λέει στον Δαβίδ: “Πάρε λίγα σιτηρά και ψωμιά και πήγαινέ τα στους αδελφούς σου. Δες αν είναι όλοι τους καλά”.
Όταν ο Δαβίδ φτάνει στο στρατόπεδο, τρέχει στη γραμμή της μάχης για να βρει τους αδελφούς του. Ο Φιλισταίος γίγαντας Γολιάθ εμφανίζεται για να γελοιοποιήσει τους Ισραηλίτες. Το κάνει αυτό κάθε πρωί και βράδυ εδώ και 40 μέρες, φωνάζοντας: “Διαλέξτε έναν από τους άντρες σας για να με πολεμήσει. Αν νικήσει και με σκοτώσει, θα γίνουμε εμείς δούλοι σας. Αλλά αν νικήσω εγώ και τον σκοτώσω, θα γίνετε εσείς δούλοι μας. Σας προκαλώ να διαλέξετε κάποιον να με πολεμήσει”.
Ο Δαβίδ ρωτάει μερικούς στρατιώτες: “Τι θα κερδίσει ο άνθρωπος που θα σκοτώσει αυτόν τον Φιλισταίο και θα ελευθερώσει τον Ισραήλ από αυτή την ντροπή;”
“Ο Σαούλ θα του δώσει πολλά πλούτη”, λέει ένας στρατιώτης. “Και θα του δώσει ακόμα και την ίδια του την κόρη για γυναίκα του”.
Όλοι οι Ισραηλίτες, όμως, φοβούνται τον Γολιάθ επειδή είναι πολύ μεγαλόσωμος. Έχει ύψος 3 μέτρα περίπου και μαζί του βρίσκεται ένας άλλος στρατιώτης που του μεταφέρει την ασπίδα.
Μερικοί στρατιώτες πηγαίνουν και λένε στον Βασιλιά Σαούλ ότι ο Δαβίδ θέλει να πολεμήσει τον Γολιάθ. Αλλά ο Σαούλ λέει στον Δαβίδ: “Δεν μπορείς να πολεμήσεις αυτόν τον Φιλισταίο. Εσύ είσαι παιδί, ενώ εκείνος είναι στρατιώτης όλη του τη ζωή”. Ο Δαβίδ απαντάει: “Εγώ σκότωσα μια αρκούδα και ένα λιοντάρι που άρπαξαν τα πρόβατα του πατέρα μου. Το ίδιο θα γίνει και με τον Φιλισταίο. Ο Θεός θα με βοηθήσει”. Έτσι λοιπόν, ο Σαούλ λέει: “Πήγαινε, και ο Θεός να είναι μαζί σου”.
Ο Δαβίδ κατεβαίνει σε ένα ποτάμι, παίρνει πέντε ομαλές πέτρες και τις βάζει στο σακίδιό του. Μετά, παίρνει τη σφεντόνα του και πηγαίνει να συναντήσει το γίγαντα. Όταν τον βλέπει ο Γολιάθ, δεν μπορεί να το πιστέψει. Νομίζει ότι θα είναι πολύ εύκολο να σκοτώσει τον Δαβίδ.
“Έλα σε εμένα”, λέει ο Γολιάθ, “και θα δώσω το σώμα σου στα πουλιά και στα ζώα να το φάνε”. Αλλά ο Δαβίδ απαντάει: “Εσύ έρχεσαι σε εμένα με σπαθί, δόρυ και ακόντιο, αλλά εγώ έρχομαι σε εσένα με το όνομα του Θεού. Την ημέρα αυτή ο Κύριος θα σε παραδώσει στα χέρια μου και θα σε πατάξω”.
Τότε ο Δαβίδ τρέχει προς το μέρος του Γολιάθ. Παίρνει μια πέτρα από το σακίδιό του, τη βάζει στη σφεντόνα του και τη ρίχνει με όλη του τη δύναμη. Η πέτρα πηγαίνει κατευθείαν στο κεφάλι του Γολιάθ, και εκείνος πέφτει κάτω νεκρός! Όταν οι Φιλισταίοι βλέπουν ότι έπεσε ο καλύτερός τους πολεμιστής, όλοι τρέχουν για να γλιτώσουν. Οι Ισραηλίτες τούς κυνηγούν και κερδίζουν τη μάχη.
Βίος του Προφητου Δαβίδ(Στεφανία Α.)
Βίος του Προφητου Δαβίδ
Ο Προφήτης Δαβίδ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιεσσαί και καταγόταν από τη γνωστή σ όλο τον κόσμο πόλη, τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Οι γονείς του ήταν πτωχοί και εκείνος εξασκούσε το επάγγελμα του βοσκού. σε πολύ νεαρή ηλικία χρίσθηκε κρυφά Βασιλιάς από τον προφήτη Σαμουήλ. για μικρό χρονικό διάστημα υπηρέτησε ως μουσικός στην αυλή του Βασιλέως Σαούλ. Κατόπιν έγινε αξιωματικός και νυμφεύθηκε τη θυγατέρα του Βασιλιά Σαούλ. Ο Σαούλ στην αρχή τον αγαπούσε πολύ, αλλά αργότερα τον μίσησε φοβερά, γιατί τον θεώρησε σφετεριστή του θρόνου του.
Στο τέλος της ζωής του ο Δαβίδ δοκιμάστηκε σκληρά με την επανάσταση του υιού του Άβεσσαλώμ, ο όποιος σκότωσε τον αδελφό του Αμνών και ζητούσε να βασιλεύσει. το τέλος του Άβεσσαλώμ ήταν οικτρό και πικράθηκε φοβερά ο Δαβίδ Γι αυτό το γεγονός.
Ο Δαβίδ πέθανε σε ηλικία 70 ετών, αφού στο θρόνο του εγκατέστησε τον υιό του το Σολομώντα. στο Βασ. 2, 11 διαβάζουμε: Και αι ημέραι ας εβασίλευσεν Δαβίδ επί τον Ισραήλ, τεσσαράκοντα έτη· εν Χεβρών εβασίλευσε επτά έτη και εν Ιερουσαλήμ τριάκοντα τρία έτη. Ο τάφος του σωζόταν μέχρι τους Αποστολικούς χρόνους (Πραξ. Β, 29).
Ο Δαβίδ υπήρξε ο ενδοξότερος και αγαπητότερος μεταξύ όλων των επιφανών φυσιογνωμιών της Π. Διαθήκης. Υπήρξε δε τόσος ο σεβασμός και τόσο δέος προς το πρόσωπο του, ώστε το όνομα Δαβίδ δε δινόταν σε κανέναν.
Εκείνο που πρέπει ιδιαίτερα να επισημάνουμε για τον εκλεκτό αυτό άνδρα της Παλαιάς Διαθήκης είναι η βαθειά θρησκευτικότητα του σ όλη του τη ζωή. Είναι ο άνθρωπος της ταπεινώσεως και της βαθειάς μετανοίας. Είναι ο αγωνιστής κατά της αμαρτίας και ο άνθρωπος των πολλών δακρύων.
Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014
Εργασία
Εργασία Ένα περίεργο σπίτι από Γρηγόρη Κ.
Αυτό το σπίτι βρίσκεται μέσα στα βράχια, είναι σε μια απομονωμένη περιοχή με δύσκολη πρόσβαση. Έχει πρόσβαση μόνο από ένα μικρό σοκάκι.
Έχει 2 μεγάλα υ/δ και άλλο ένα μικρότερο που είναι κτισμένο μέσα βράχο. Είναι κατασκευασμένο από πέτρα και μπετόν, είναι προσαρμοσμένο στον περιβάλλοντα χώρο. Η αρχιτεκτονική του αποτελεί ένα συνδυασμό μεταξύ παραδοσιακού μοντέρνου στοιχείου. Έχει όλες τις ανέσεις για να ζήσει ο άνθρωπος.
| Πλεονεκτήματα | Μειονεκτήματα |
| Αυτόνομο | Δύσκολη πρόσβαση |
| οικολογικό | Απομακρυσμένο από την πόλη |
| Χρήση ηλιακής ενέργειας | |
| Μακριά από θορύβους |
Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ ΑΠΟ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
Ο Δαβίδ[1] αποτελεί εξέχουσα Βιβλική προσωπικότητα. Υπήρξε ποιμένας, μουσικός, ποιητής, στρατιωτικός διοικητής, προφήτης και βασιλιάς. Το όνομά του (στα Εβρ. דָּוִד) σημαίνει «Αγαπητός». Ήταν ο δεύτερος κατά σειρά μετά τον Σαούλ Βασιλιάς της Ιουδαϊκής δυναστείας στην Ιερουσαλήμ που βασίλευσε για 40 χρόνια πιθανώς από το 1033/1077 π.Χ. ως το 993/1037 π.Χ.
Ο Δαβίδ γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν ο 8ος γιος του Ιεσσαί από τη φυλή Ιούδα, γιου του Ωβήδ, γιου της Ρουθ και του Βοόζ[2]. Ήταν ο μικρότερος από τα οκτώ παιδιά του Ιεσσαί, και περιγράφεται στη Βίβλο ότι ήταν μικρός στο ανάστημα και όμορφος στην εμφάνιση.[3]
Ο Δαβίδ έγινε γνωστός ως εξαίρετος πολεμιστής και πλήρως αφοσιωμένος στον Θεό. Όταν τον επέλεξε ο Θεός για να τον χρησιμοποιήσει σύμφωνα με το θέλημά Του, τον περιέγραψε ως «άντρα σε αρμονία με την καρδιά [Του]». (Πράξεις 13:22, ΜΝΚ) Από μικρή ηλικία ήταν ποιμένας στα πρόβατα της οικογένειάς του και ήταν πολύ ικανός στη σφεντόνα. Μετά από οδηγία του Θεού, ο προφήτης Σαμουήλ τον έχρισε ως μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ, ενώ ήδη βασιλιάς ήταν ο Σαούλ, τον οποίο όμως είχε απορρίψει ο Θεός.[9]
Στο παλάτι του Σαούλ, συνδέθηκε με βαθιά φιλία με το γιο του Σαούλ, τον Ιωνάθαν, ο οποίος ήταν μερικές δεκαετίες μεγαλύτερός του.[10] Ήταν δεξιοτέχνης μουσικός έτσι ώστε ο Σαούλ τον κάλεσε στο παλάτι του για να τον διασκεδάζει και να τον καταπραΰνει όταν ήταν κακοδιάθετος.[11] Λόγω των επιτευγμάτων του Δαβίδ, ο Σαούλ ένιωσε έντονο φθόνο και αποπειράθηκε αρκετές φορές να τον σκοτώσει. Μάλιστα μετά την ένδοξη νίκη του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ —αφού η δόξα και η δημοτικότητά του έγιναν μεγαλύτερες από του Σαούλ— ο Σαούλ τον μίσησε ακόμη περισσότερο.[12]
Κυνηγημένος από τον Σαούλ, ο Δαβίδ κρύφτηκε μαζί με τους άντρες του σε σπηλιές στην έρημο της Ιουδαίας. Αν και δόθηκαν στον Δαβίδ ευκαιρίες να σκοτώσει το Σαούλ, η οσιότητά του στον Θεό και η μεγαλοψυχία του δεν του το επέτρεψαν.[13] Παρόμοια ενήργησε και μετά το θάνατο του Σαούλ,[14] ανελαβε τη φροντίδα του ανάπηρου γιου του Ιωνάθαν, του Μεμφιβοσθέ.[15] Αργότερα κατέφυγε στη Γαθ.[16] Μάλιστα, πολλούς από τους ψαλμούς που περιέχονται στους Βιβλικούς Ψαλμούς ο Δαβίδ τούς έγραψε αυτή την περίοδο της ζωής του, ως φυγάς. Μετά το θάνατο του Σαούλ και των γιων του από τους Φιλισταίους, ο Δαβίδ έκλαψε πικρά, γράφοντας και έναν εξαίρετο θρήνο.[17]
Κατόπιν άρχισε να ασχολείται με την οργάνωση του κράτους και του στρατού.[21] Εργάστηκε για την οργάνωση της λατρείας του Θεού, μετέφερε με μεγάλες τιμές την Κιβωτό της Διαθήκης από την Κιριάθ-ιαρείμ στην Ιερουσαλήμ, οργάνωσε την υπηρεσία των Λευιτών, των ιερέων, των μουσικών και των θυρωρών του Ναού, ενώ επιθυμούσε διακαώς να ανεγείρει έναν Ναό απαράμιλλης δόξας και μεγαλείου.[22] Αν και ο σχεδιασμός του Ναού έγινε από τον ίδιο με τη βοήθεια έμπειρων τεχνητών, ο Ναός χτίστηκε τελικά από τον φιλειρηνικό γιο του, τον Σολομώντα.[23] Ο Θεός σύναψε αιώνια διαθήκη μαζί του και του αποκάλυψε ότι "θα στερέωνε το θρόνο του στον αιώνα" και ότι "από το σπέρμα του" θα προερχόταν ο Σωτήρας του κόσμου. (2 Σαμ. 7:1-29· 1 Χρον. κεφ. 17· Ψαλμός 89:3, 4)
Παρ' όλη την ισχυρή πίστη και την αποκλειστική αφοσίωσή του προς τον Θεό, ο Δαβίδ διέπραξε ορισμένα πολύ σοβαρά παραπτώματα. Σκότωσε 7 απογόνους του βασιλιά Σαούλ, απαρίθμησε το λαό, υπέπεσε σε μοιχεία με τη Βηθ-σαβεέ (Βηρσαβεέ) και σκότωσε μέσω πλεκτάνης τον σύζυγό της, Ουρία.[24] Ο προφήτης Νάθαν τον έλεγξε με θάρρος για τις ανήθικες πράξεις του και ο Δαβίδ μετανόησε ολόκαρδα και μεταμελήθηκε για την προηγούμενη πορεία του. Αλλά ο Θεός δεν απέτρεψε τις σκληρές συνέπειες των αμαρτιών του που επήλθαν στη ζωή του. Για παράδειγμα, ο γιος του Αβεσσαλώμ στασίασε εναντίον του σφετεριζόμενος τη βασιλεία του, με θλιβερό όμως τέλος, κάτι που προκάλεσε μεγάλο πόνο στον Δαβίδ.[25]
Ο Δαβίδ διακρίθηκε, επίσης, ως εξαιρετικός μουσικός. Ως ψαλμωδός και ποιητής του Ισραήλ, απολάμβανε να ψάλλει ύμνους δοξολογίας με ποικίλα θέματα.[28] Ήταν επιδέξιος κιθαρωδός και διάσημος για τις μουσικές του ικανότητες.[29] Συνέθεσε ύμνους, κατασκεύασε και εφηύρε όργανα για λατρευτική χρήση, δημιούργησε την ορχήστρα του Ναού με 4.000 μουσικά όργανα και οργάνωσε τη λατρεία στο Ναό.[30] Έγραψε τουλάχιστον 73 ψαλμούς, οι οποίοι ακόμα και σήμερα αποτελούν μέρος της λατρείας Ιουδαίων και Χριστιανών.
Βασίλευσε για 40 χρόνια —επτά από τα οποία στη Χεβρώνα και άλλα 33 στην Ιερουσαλήμ— και «υπηρέτησε πιστά τη βουλή του Θεού στη γενιά του». (2 Σαμ. 5:4· 1 Βασ. 2:11· Πράξεις 13:36) Πριν πεθάνει έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες στο γιο του Σολομώντα.[31] Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ και μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες των Εβραϊκών Γραφών. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρόνων και θάφτηκε στην πόλη Δαβίδ.[32] (1 Βασ. 2:10).
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του
Ο Δαβίδ γεννήθηκε στη Βηθλεέμ. Ήταν ο 8ος γιος του Ιεσσαί από τη φυλή Ιούδα, γιου του Ωβήδ, γιου της Ρουθ και του Βοόζ[2]. Ήταν ο μικρότερος από τα οκτώ παιδιά του Ιεσσαί, και περιγράφεται στη Βίβλο ότι ήταν μικρός στο ανάστημα και όμορφος στην εμφάνιση.[3] Ο Δαβίδ έγινε γνωστός ως εξαίρετος πολεμιστής και πλήρως αφοσιωμένος στον Θεό. Όταν τον επέλεξε ο Θεός για να τον χρησιμοποιήσει σύμφωνα με το θέλημά Του, τον περιέγραψε ως «άντρα σε αρμονία με την καρδιά [Του]». (Πράξεις 13:22, ΜΝΚ) Από μικρή ηλικία ήταν ποιμένας στα πρόβατα της οικογένειάς του και ήταν πολύ ικανός στη σφεντόνα. Μετά από οδηγία του Θεού, ο προφήτης Σαμουήλ τον έχρισε ως μελλοντικό βασιλιά του Ισραήλ, ενώ ήδη βασιλιάς ήταν ο Σαούλ, τον οποίο όμως είχε απορρίψει ο Θεός.[9]
Στο παλάτι του Σαούλ, συνδέθηκε με βαθιά φιλία με το γιο του Σαούλ, τον Ιωνάθαν, ο οποίος ήταν μερικές δεκαετίες μεγαλύτερός του.[10] Ήταν δεξιοτέχνης μουσικός έτσι ώστε ο Σαούλ τον κάλεσε στο παλάτι του για να τον διασκεδάζει και να τον καταπραΰνει όταν ήταν κακοδιάθετος.[11] Λόγω των επιτευγμάτων του Δαβίδ, ο Σαούλ ένιωσε έντονο φθόνο και αποπειράθηκε αρκετές φορές να τον σκοτώσει. Μάλιστα μετά την ένδοξη νίκη του Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ —αφού η δόξα και η δημοτικότητά του έγιναν μεγαλύτερες από του Σαούλ— ο Σαούλ τον μίσησε ακόμη περισσότερο.[12]
Η φυγή του στην έρημο
Η ανακήρυξή του ως βασιλιά
Στη Χεβρώνα, ο λαός τον ανακήρυξε βασιλιά, σε ηλικία 30 ετών.[18] Έτσι, έγινε ο δεύτερος βασιλιάς του Ισραήλ. Κατά τα δύο πρώτα χρόνια της βασιλείας του διεξήγε πόλεμο εναντίον των βόρειων φυλών του Ισραήλ που αναγνώριζαν ως βασιλιά τον Ις-βοσθέ (Ισβόσεθ), ο οποίος υποστηριζόταν από το αρχιστράτηγο Αβενήρ. Μετά τη νίκη του και το θάνατο των δύο αυτών αντρών, ο Δαβίδ ανακηρύχτηκε βασιλιάς και των δώδεκα φυλών του Ισραήλ.[19] Εγκαταστάθηκε στη νέα πρωτεύουσα του Ισραήλ, την Ιερουσαλήμ, και επέκτεινε τα σύνορα του βασιλείου του, νικώντας όλους τους εχθρούς του, τους Φιλισταίους, τους Χαναανίτες, τους Αμμωνίτες και τους Σύριους, τους Εδωμίτες, τους Αμαληκίτες, τους Μωαβίτες και τους Αραμαίους, εξασφαλίζοντας μια περίοδο ανακωχής με όλους τους γειτονικούς λαούς.[20]Κατόπιν άρχισε να ασχολείται με την οργάνωση του κράτους και του στρατού.[21] Εργάστηκε για την οργάνωση της λατρείας του Θεού, μετέφερε με μεγάλες τιμές την Κιβωτό της Διαθήκης από την Κιριάθ-ιαρείμ στην Ιερουσαλήμ, οργάνωσε την υπηρεσία των Λευιτών, των ιερέων, των μουσικών και των θυρωρών του Ναού, ενώ επιθυμούσε διακαώς να ανεγείρει έναν Ναό απαράμιλλης δόξας και μεγαλείου.[22] Αν και ο σχεδιασμός του Ναού έγινε από τον ίδιο με τη βοήθεια έμπειρων τεχνητών, ο Ναός χτίστηκε τελικά από τον φιλειρηνικό γιο του, τον Σολομώντα.[23] Ο Θεός σύναψε αιώνια διαθήκη μαζί του και του αποκάλυψε ότι "θα στερέωνε το θρόνο του στον αιώνα" και ότι "από το σπέρμα του" θα προερχόταν ο Σωτήρας του κόσμου. (2 Σαμ. 7:1-29· 1 Χρον. κεφ. 17· Ψαλμός 89:3, 4)
Παρ' όλη την ισχυρή πίστη και την αποκλειστική αφοσίωσή του προς τον Θεό, ο Δαβίδ διέπραξε ορισμένα πολύ σοβαρά παραπτώματα. Σκότωσε 7 απογόνους του βασιλιά Σαούλ, απαρίθμησε το λαό, υπέπεσε σε μοιχεία με τη Βηθ-σαβεέ (Βηρσαβεέ) και σκότωσε μέσω πλεκτάνης τον σύζυγό της, Ουρία.[24] Ο προφήτης Νάθαν τον έλεγξε με θάρρος για τις ανήθικες πράξεις του και ο Δαβίδ μετανόησε ολόκαρδα και μεταμελήθηκε για την προηγούμενη πορεία του. Αλλά ο Θεός δεν απέτρεψε τις σκληρές συνέπειες των αμαρτιών του που επήλθαν στη ζωή του. Για παράδειγμα, ο γιος του Αβεσσαλώμ στασίασε εναντίον του σφετεριζόμενος τη βασιλεία του, με θλιβερό όμως τέλος, κάτι που προκάλεσε μεγάλο πόνο στον Δαβίδ.[25]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ήταν περίοδος πολύ συχνών πολέμων με τους Φιλισταίους.[26] Ο γιος του Αδωνίας προσπάθησε να αποσπάσει το θρόνο από τον Σολομώντα, τελικά όμως με την παρέμβαση του Νάθαν απεφεύχθη.[27] Οι συμφορές αυτές έκαναν τον Δαβίδ ακόμη πιο ταπεινό και τον έφεραν πιο κοντά στο Θεό.Ο Δαβίδ διακρίθηκε, επίσης, ως εξαιρετικός μουσικός. Ως ψαλμωδός και ποιητής του Ισραήλ, απολάμβανε να ψάλλει ύμνους δοξολογίας με ποικίλα θέματα.[28] Ήταν επιδέξιος κιθαρωδός και διάσημος για τις μουσικές του ικανότητες.[29] Συνέθεσε ύμνους, κατασκεύασε και εφηύρε όργανα για λατρευτική χρήση, δημιούργησε την ορχήστρα του Ναού με 4.000 μουσικά όργανα και οργάνωσε τη λατρεία στο Ναό.[30] Έγραψε τουλάχιστον 73 ψαλμούς, οι οποίοι ακόμα και σήμερα αποτελούν μέρος της λατρείας Ιουδαίων και Χριστιανών.
Βασίλευσε για 40 χρόνια —επτά από τα οποία στη Χεβρώνα και άλλα 33 στην Ιερουσαλήμ— και «υπηρέτησε πιστά τη βουλή του Θεού στη γενιά του». (2 Σαμ. 5:4· 1 Βασ. 2:11· Πράξεις 13:36) Πριν πεθάνει έδωσε κατευθυντήριες οδηγίες στο γιο του Σολομώντα.[31] Θεωρείται ως ο σπουδαιότερος βασιλιάς του Ισραήλ και μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες των Εβραϊκών Γραφών. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 70 χρόνων και θάφτηκε στην πόλη Δαβίδ.[32] (1 Βασ. 2:10).
Στην Καινή Διαθήκη
Σύμφωνα με τις Χριστιανικές Γραφές, ο Δαβίδ υπήρξε προφητικός τύπος του Χριστού. Μάλιστα, ο Ιησούς γεννήθηκε από τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ ως ο προειπωμένος Μεσσίας. Γι' αυτό και ο Ιησούς Χριστός καλείται και «Γιος του Δαβίδ».[34]. Ο άγγελος Γαβριήλ είπε στην παρθένα Μαρία σχετικά με το ένδοξο παιδί που κυοφορούσε: «Αυτός θα είναι μεγάλος, και Γιος του Υψίστου θα ονομαστεί. Και θα του δώσει ο Κύριος ο Θεός το θρόνο του Δαβίδ του προπάτορά του».[35] Ο απόστολος Παύλος αναφέρει ότι ο Ιησούς Χριστός «παίρνοντας ανθρώπινη φύση, ήρθε στον κόσμο από το γένος του Δαβίδ», ενώ περιγράφεται από τον Ιωάννη να λέει ο ίδιος ο ενδοξασμένος Ιησούς: «Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, το αστέρι το λαμπρό, το πρωινό».[
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014
Κοσμάς ο Αιτωλός από Γρηγόρη Κ.
Ο Κοσμάς ο Αιτωλός (1714 - 1779), γνωστός και ως Πατροκοσμάς, ήταν Ελληνορθόδοξος μοναχός. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Κώνστας, ενώ το επώνυμό του παραμένει άγνωστο. Το 1961 ανακηρύχθηκε άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίαςκαι εορτάζεται στις 24 Αυγούστου.
Γεννήθηκε στην Αιτωλία και όπως αναφέρει ο ίδιος αόριστα "Η πατρίδα μου είναι Ελλάδα από το Απόκουρον". Κατά τον βιογράφο και σύγχρονό του Νικόδημο Αγιορείτη γεννήθηκε στο χωριό Μέγα Δένδρο Απόκουρου κοντά στο Θέρμο ενώ κάποιοι μελετητές θεωρούν πιθανό το γειτονικό Ταξιάρχη. Ο πιθανός χρόνος γέννησής του είναι το 1714 διότι ο Νικόδημος ο Αγιορείτης αναφέρει πως πέθανε σε ηλικία 65 ετών. Οι Παπακυριακού και Κώνστας την τοποθετούν στα 1700-1707. Πιστεύεται από χριστιανούς ότι διέθετε προφητικές και θαυματουργικές ικανότητες. Το κοσμικό του όνομα ήταν Κώνστας.
Μαθήτευσε στα διδασκαλεία της Παρνασσίδας και της Ναυπακτίας πλάι σε ονομαστούς ιεροδιδασκάλους: τα στοιχειώδη γράμματα τα έμαθε από τον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα, ενώ γύρω στα είκοσι, τα γραμματικά, δηλαδή την εγκύκλιο παιδεία την έλαβε από τον ιεροδιάκονο Ανανια, ενώ δίδασκε συγχρόνως και ωςυποδιδάσκαλος Το 1749 πήγε στην Αθωνιάδα Σχολή του Αγίου Όρους (χερσόνησος του Άθω), όπου έκανε σπουδές ανωτέρου επιπέδου στη θεολογία και τηφιλοσοφία. Εκεί υπήρξε μοναχός για δύο περίπου χρόνια στη μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους.
Στα 1759 εγκατέλειψε το μοναστήρι και με εντολή του Πατριάρχη Σεραφείμ ξεκίνησε τις περιοδείες του στη Δυτική και Βόρεια Ελλάδα και την Ήπειρο προκειμένου να αντιμετωπίσει τον αυξανόμενο τότε εξισλαμισμό των Χριστιανών. Παρακινούσε με θέρμη τους Ορθοδόξους Χριστιανούς να ιδρύσουν σχολεία που θα διδάσκουν την ορθοδοξία. Το σχολείο αντιμετωπίζεται από τον Κοσμά σαν απαραίτητη προϋπόθεση για την προώθηση της ορθοδοξίας και η εκπαίδευση σαν ένα εργαλείο κατήχησης στην ορθοδοξία. Εκτός από τη σημασία της Ελληνικής γλώσσας αναφέρεται συχνά και στο "ποθούμενο" που ήταν η απελευθέρωση του γένους. Η αποδοχή του κηρύγματός του συνδέεται με την αναβίωση των χιλιαστικών δοξασιών στα μέσα του 18ου αιώνα.Ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι η απόλυτη αφιλοχρηματία. Έλεγε επί λέξει: «Δεν έχω άλλο ράσο από αυτό που φορώ».
Μέσα σε 16 χρόνια ίδρυσε περίπου 200 σχολεία. Στις Διδαχές του παρότρυνε τους γονείς να σπουδάζουν τα παιδιά τους Ελληνικά, τα οποία είναι η «γλώσσα της Εκκλησίας».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)